Een man woont samen met zijn dochter Wassilissa, twee stiefdochters en zijn tweede vrouw in een oud huis bij het bos. De stiefmoeder en haar dochters worden jaloers op Wassilissa omdat ze zo mooi en vlijtig is. Wassilissa krijgt dan ook veel te verduren en moet de zwaarste klussen klaren. Maar de pop die haar moeder haar schonk vlak voordat ze stierf, helpt haar.

Op een dag wordt Wassilissa het bos ingestuurd, naar de gevreesde heks Baba Jaga, bij wie ze vuur moet gaan halen. Baba Jaga belooft haar het vuur in ruil voor een enorme berg werk. Het meisje vraagt haar geliefde pop om raad. Heimelijk helpt de pop haar al het werk gedaan te krijgen, zodat de oude vrouw haar niets doet en haar uiteindelijk een met vuur verlichte schedel meegeeft.
Terug thuis wordt Wassilissa voor het eerst hartelijk ontvangen. Het blijkt dat sinds haar vertrek haar stiefmoeder en stiefzussen noch licht, noch vuur hebben gehad. De schedel met de gloeiende ogen achtervolgt de stiefmoeder en stiefzussen, kijkt hen tot diep in hun ziel en verbrandt hen tot as.
Wassilissa wordt dankzij haar pop een zeer goede weefvrouw. Al snel laat zelfs de tsaar zijn hemden door haar maken. Hij wordt op slag verliefd op haar. Vanaf dat moment leven ze als tsaar en tsarina, lang en gelukkig tot aan het eind van hun leven.

Wassilissa stelt zich dapper op tegenover de geheimzinnige Baba Jaga en kijkt de vuurschedel recht in de ogen, waardoor zij behouden thuiskomt. Ook wij worden opgeroepen waar te nemen wat er in de wereld en in onszelf gebeurt. Durven we de waarheid in de ogen te kijken? Lukt het ons om een gezond onderscheidingsvermogen te ontwikkelen? Wat is het goede? Wat is het kwade? Of anders gezegd: wie of wat is goed voor ons of juist niet? Wie zich verbonden weet met zijn innerlijke wereld bekrachtigt zichzelf om het wezenlijke levensvuur te zoeken en te vinden. Het zal je helpen om moeilijkheden te trotseren en een heldere blik te behouden. Wassilissa gaat over een moedige confrontatie met onszelf.