Van de visser en zijn vrouw

Een arme visser en zijn vrouw leven in een lek klein hutje en iedere dag gaat de visser naar de zee. Op een dag vangt hij een grote vis, die smeekt hem los te laten. Thuis krijgt hij op zijn kop van zijn vrouw. Hij had zich toch een groter huis kunnen wensen?

Zo gaat het telkens weer. De onderkomens en zijn vrouw veranderen per keer dat hij uitgestuurd wordt om weer een wens te doen. Tot zij als God wil zijn. Dan is er ineens weer het lekke oude huisje en zijn de visser en zijn vrouw maar wat tevreden.

Op een prachtige manier worden alle herhalingen in dit sprookje ten tonele gebracht. De spanning stuwt zich op. Het thema van meer en meer willen, uiterlijke groei waarin de innerlijke groei geen gestalte krijgt, gewoon als ‘wens’ gegeven, komt ten val. De trouw, de goedheid en tevredenheid van de visser zijn daarvoor de redding.